Niniejszy film o św. Janie Pawle II to echa Jego pobytów w Częstochowie, a właściwie na Jasnej Górze.
W filmie mówią abp Wacław Depo, metropolita częstochowski, o. Waldemar Pastusiak, kustosz Sanktuarium Jasnogórskiego oraz Zdzisław Sowiński, który fotografował wszystkie wizyty św. Jana Pawła II na Jasnej Górze.
Jan Paweł II – Święty Read More »
Moi drodzy, bądźcie apostołami – w słowie i czynie – tej Bożej miłosiernej miłości, objawionej do końca w Jezusie Chrystusie…
Papież Jan Paweł II o Miłosierdziu Bożym Read More »
Wielki Post, szczególny czas modlitwy, postu i zaangażowania na rzecz tych, którzy znajdują się w potrzebie, daje chrześcijaninowi możliwość przygotowania się do Świąt Wielkanocnych poprzez autentyczną konfrontację własnego życia ze Słowem Bożym oświecającym codzienność wierzących. Jako myśl przewodnią tegorocznej refleksji wielkopostnej chciałbym zaproponować werset z Dziejów Apostolskich: “Więcej szczęścia jest w dawaniu, aniżeli w braniu” (20, 35). Nie chodzi tu o zwyczajne pouczenie moralne, ani o nakaz narzucany człowiekowi z zewnątrz. Skłonność do dawania jest niejako wpisana w naturę ludzką: każdy człowiek odczuwa potrzebę kontaktu z innymi i realizuje się w pełni, gdy w wolności serca czyni dar z siebie. Nasze czasy naznaczone są niestety wpływami mentalności ulegającej wpływom drzemiącej w duszy ludzkiej skłonności do egoizmu. W środowisku społecznym, jak i w środkach masowego przekazu, człowiek często poddawany jest naciskom ze strony treści, które w sposób natarczywy i bezpośredni, albo zakamuflowany propagują kulturę doczesności i hedonizmu. Chociaż poświęca się wiele uwagi ofiarom klęsk żywiołowych, wojen i tym, którzy znajdując się w obliczu innych zagrożeń, niełatwo jest jednak budować kulturę solidarności. Duch tego świata wypacza wewnętrzną zdolność człowieka do bezinteresownego daru z siebie i kieruje ku zaspakajaniu własnych egoistycznych interesów. Rozpala się w nim pragnienie gromadzenia dóbr. Bez wątpienia jest rzeczą naturalną i sprawiedliwą, aby każdy, wykorzystując własne talenty, dążył do osiągnięcia tego, co jest mu do życia potrzebne. Jednak przesadna żądza posiadania przeszkadza człowiekowi otworzyć się na Stwórcę i na bliźnich. (…) Wyzysk człowieka, obojętność na cierpienie innych, pogwałcenie norm moralnych, to tylko niektóre z konsekwencji żądzy wzbogacenia się. Jak nie uznać, w obliczu smutnej rzeczywistości trwałego ubóstwa, które dotyka znaczną część populacji świata, że poszukiwanie zysku za wszelką cenę oraz brak aktywnego i odpowiedzialnego zainteresowania dobrem wspólnym powoduje zgromadzenie wielkiej ilości zasobów w rękach niewielu, podczas gdy reszta ludzkości cierpi głód i opuszczenie? Apelując do wierzących i wszystkich ludzi dobrej woli, pragnę potwierdzić zasadę oczywistą, chociaż często nie przestrzeganą: trzeba szukać dobra nie tylko wąskiego kręgu uprzywilejowanych, ale dążyć do poprawienia warunków życia wszystkich. Tylko na takim fundamencie możliwe będzie budowanie porządku międzynarodowego prawdziwie odznaczającego się sprawiedliwością i solidarnością, który jest pragnieniem wszystkich. “Więcej szczęścia jest w dawaniu, aniżeli w braniu”. Idąc za wewnętrznym przynagleniem, by czynić dar z siebie niczego w zamian nie oczekując, wierzący doświadcza głębokiej duchowej satysfakcji. Wysiłek chrześcijanina w celu promowania sprawiedliwości, jego zaangażowanie w obronie słabszych, jego humanitarne działanie płynące z troski o chleb dla tych, którzy są go pozbawieni, o opiekę nad chorymi oraz z pragnienia, by wychodzić na przeciw każdej potrzebie, czerpie energie z tego szczególnego i niewyczerpanego skarbu miłości, jakim jest całkowite oddanie się Jezusa Ojcu. Wierzący wezwany jest do naśladowania Chrystusa, prawdziwego Boga i prawdziwego Człowieka, który w doskonałym posłuszeństwie woli Ojca, uniżył samego siebie (por. Flp 2, 6 nn), oddając się nam w bezinteresownej i niczym nieograniczonej miłości, aż do śmierci na krzyżu. Z Kalwarii rozlega się w sposób wymowny przesłanie miłości Trójjedynego Boga skierowane do ludzi wszystkich narodów i czasów. (…) Syn Boży pierwszy nas umiłował „gdyśmy byli jeszcze grzesznikami” (Rz 5, 8), nie żądając niczego w zamian, nie narzucając żadnych warunków a priori. W tym kontekście jakże nie uznać Wielkiego Postu jako okazji sprzyjającej odważnym, altruistycznym wyborom i praktykowaniu wielkoduszności? Czas ten umożliwia nam podjęcie walki z przesadnym przywiązaniem do pieniądza i podsuwa skuteczny oręż w postaci postu i jałmużny. Odmawianie sobie nie tylko tego, co zbyteczne, ale też czegoś więcej, aby podzielić się z potrzebującymi, prowadzi do zaparcia się siebie, bez którego nie ma autentycznego życia chrześcijańskiego. Karmiąc się nieustającą modlitwą, chrześcijanin daje świadectwo, że Bóg zajmuje pierwsze miejsce w jego życiu. Właśnie miłość Boga rozlana w naszych sercach winna inspirować i przemieniać nasze istnienie i nasze działanie. Niech się nie łudzi chrześcijanin, że będzie mógł poszukiwać prawdziwego dobra braci, jeśli nie żyje w miłości Chrystusa. Nawet wówczas, gdy byłby w stanie zmienić negatywne zjawiska w kwestiach socjalnych i politycznych, każdy wynik okazałby się krótkotrwały bez miłości. Sama zdolność dawania siebie innym jest darem Bożej łaski. Jak naucza św. Paweł: „ (…) to Bóg jest w was sprawcą i chcenia, i działania zgodnie z [Jego] wolą”(Flp 2, 13). Współczesnemu człowiekowi, który często przeżywa rozczarowanie egzystencjalną pustką, i który poszukuje autentycznej radości i miłości, Chrystus proponuje przykład własnego życia i zaprasza do naśladowania Go. Tych, którzy Go słuchają prosi, by ofiarowali życie dla braci. Takie poświęcenie prowadzi do pełnej realizacji siebie i do radości. Dowodzi tego przykład tych mężczyzn i kobiet, którzy, rezygnując z bezpieczeństwa, nie wahali się zaryzykować własnego życia jako misjonarze w rożnych częściach świata. świadectwem tego są również decyzje młodych ludzi, którzy ożywieni duchem wiary poszli za głosem powołania kapłańskiego lub zakonnego, oddając się na służbę „zbawczych planów Boga”. Potwierdza to również wzrastająca liczba wolontariuszy, którzy z natychmiastową gotowością poświęcają się ubogim, ludziom w podeszłym wieku, chorym i wszystkim, którzy są w potrzebie. (…) Służba potrzebującym może być dla „oddalonych” opatrznościową drogą ku spotkaniu z Chrystusem, ponieważ Pan ponad miarę wynagradza dobro czynione bliźniemu (por. Mt 25, 40). Życzę z całego serca, aby okres Wielkiego Postu był dla wierzących czasem dawania świadectwa Ewangelii miłości na każdym miejscu, ponieważ powołanie do miłości miłosiernej stanowi centrum autentycznej ewangelizacji. Przyzywam wstawiennictwa Maryi, Matki Kościoła. Niech Ona towarzyszy nam na wielkopostnych drogach. Z serca wszystkim błogosławię. Jan Paweł II, papież. Watykan, 7 stycznia 2003 r. Źródło: vatican.va
Przesłanie na Wielki Post Read More »
Tuż po wstąpieniu na tron Piotrowy Joseph Ratzinger, wieloletni bliski współpracownik papieża Jana Pawła II, oświadczył: Papież Benedykt XVI o papieżu Janie Pawle II „To, że Jan Paweł II był święty, przez lata wspólnej pracy stawało się dla mnie ciągle na nowo i coraz bardziej oczywiste. Trzeba tu przede wszystkim wskazać najpierw na jego głębokie odniesienie do Boga, na trwanie w ścisłej współpracy z Panem. W tym tkwi źródło jego radości, którą promieniował w najcięższych doznawanych trudach, oraz odwagi, z jaką pełnił swe zadanie w naprawdę ciężkim czasie. Jan Paweł II nie szukał poklasku i nie rozglądał się dookoła, jak są przyjmowane jego decyzje. W swym działaniu opierał się na wierze i przemyśleniach i gotów był przyjmować na siebie także różne ciosy. W moim przekonaniu odwaga kierowaniem się prawdą stanowi pierwszoplanowe kryterium świętości. Także niestrudzone zaangażowanie duszpasterskie Ojca Świętego można zrozumieć tylko w świetle jego odniesienia do Boga. […]. Tak więc moja pamięć o Janie Pawle II jest pełna wdzięczności. Nie mogłem i nie powinienem próbować kopiować jego przykładu, próbowałem jednak, na ile tylko mogłem, kontynuować jego spuściznę i zadanie. I jestem pewien, że również dzisiaj towarzyszy mi jego dobroć, a jego błogosławieństwo mnie osłania.“ Papież Bedenykt XVI Źródlo: Abp. Georg Gänswein i Saverio Gaeta “Tylko Prawda. Moje życie u boku Bendeykta XVI”
Papież Benedykt XVI o papieżu Janie Pawle II Read More »
Przygotowanie na Boże Narodzenie “Pozwólcie, aby na drodze przygotowania do tej uroczystości prowadziła was Maryja, Matka Wcielonego Słowa. Oczekuje Ona w milczeniu spełnienia się obietnic Bożych i uczy nas, że aby nieść światu pokój i radość, należy najpierw przyjąć w swoim sercu Jezusa Chrystusa — Księcia Pokoju i źródło radości. Aby tak się stało, trzeba się nawrócić ku Jego miłości, być gotowym pełnić Jego wolę.” Papież Jan Paweł II Watykan, 17 grudnia 2000 Źródło: e-civitas.pl
Przygotowanie na Boże Narodzenie Read More »
Serdecznie zapraszamy 12-go maja 2019 na kolejną Wiedeńską Pielgrzymkę Papieską śladami św. Jana Pawła II w Wiedniu. Tegoroczna pielgrzymka, zatytułowana TOTUS TUUS, będzie akcentowała w sposób szczególny “maryjność” świętego papieża oraz jego przesłanie dla nas, całkowitego oddania się Maryi. Podczas mszy świętej w Polskim Sanktuarium Narodowym na Kahlenbergu odnowimy akt zawierzenia Austrii Niepokolanej Maryi Pannie. Równocześnie zawierzymy Kościół w Austrii, ludzi konsekrowanych, młodzież, jak również nas samych i nasze rodziny. Przy Zawierzeniu Maryi posłużymy się tekstem wygłoszonym przez papieża Jana Pawła II podczas jego pielgrzymki w Mariazell, 13-tego września 1983. Pielgrzymka Papieska odbędzie się w przeddzień rocznicy zamachu na papieża (13 maja 1981), który jak wielokrotnie podkreślał, przeżył wyłącznie cudem, dzięki ingerencji Matki Bożej Maryi. Kula, która skierowana była prosto w serce, po wejściu w ciało zmieniła w nienaturalny i racjonalnie niewytłumaczalny sposób trajektorię lotu omijając te organy, których uszkodzenie wywołałoby natychmiastową śmierć. Kula ta została ozłocona i przekazana podczas pielgrzymki Jana Pawła II w Fatimie następnego roku jako wotum dziękczynne dla Niepokalanej. Umieszczona została w koronie, która zakładana jest figurce Matki Boskiej podczas fatimskich procesji. Maryjność papieża w naturalny sposób wynikała z jego religijnego wychowania, w którym Najświętsza Maryja Panna zajmowała szczególną rolę, jako opiekunka i wspomożycielka, jako nasza matka prowadząca nas wprost do swojego syna Jezusa. Ważne jest, jak podkreślał papież, by dobrze poznać Maryję, ofiarować się Jej myślą, wolą i sercem. Włoski mariolog Stefano De Fiores podkreśla: „Żaden papież nie przeznaczył tyle miejsca Maryi w katechezie i w wyrażeniach kultu, żaden nie uczynił tyle pielgrzymek do tej geografii łaski, jaką stanowią na całym świecie sanktuaria maryjne, żaden nie poświęcił Matce Bożej tyle razy narodów, kontynentów, Kościoła i całego świata, co Papież Wojtyła”. Ciekawe linki: arc. Mokrzycki „Najbardziej lubił wtorki” http://antoni-torun.pl/maryja-w-zyciu-jana-pawla-ii/ Szczegóły pielgrzymki 10:45 Spotkanie przy “Papstkreuz im Donaupark” Link GoogleMap 11:00 Wyjście w drogę wzdłuż Dunaju do Kahlenbergdorf i dalej na wzgórze Kahlenberg 15:00 Przybycie do kościoła św. Jozefa, Sanktuarium Narodowego w Austrii. Czas do mszy św. wypełniony będzie modlitwą oraz impulsami duchowymi, skłaniającymi do refleksji. 16:00 Msza św. w języku niemieckim i polskim Na zakończenie mszy św. zostanie odnowiony akt Zawierzenia Austrii Maryi. Po mszy św. okazja do indywidualnego błogosławieństwa relikwią św. Jana Pawła II. Powrót indywidualny. W organizację Pielgrzymki Papieskiej angażują się: Gloria tibi Deo Verein “Rettet das Papstkreuz” radiodroga.net Wspólnota św. Jana Pawła II przy Polskiej Misji Katolickiej w Wiedniu Jesus Prayer Group oraz przez duchowe wsparcie i modlitwę Legio Mariae
Trzecia Wiedeńska Pielgrzymka Papieska Read More »
Św. Jan Paweł II ponownie towarzyszył nam, tym razem w Niedzielę Miłosierdzia Bożego podczas Pielgrzymki Papieskiej spod Krzyża Papieskiego (Papstkreuz im Donaupark) do Sanktuarium Narodowego w kościele na Kahlenbergu. Pielgrzymka połączyła dwa miejsca w Wiedniu, które w sposób szczególny powiązane są z postacią świętego Papieża. Krzyż Papieski został wzniesiony z okazji wielkiej mszy św. podczas jego jego pierwszej pielgrzymki w roku 1983. Pomimo wielkiego deszczu w uroczystościach wzięło udział ok. 500 tys. wiernych. W tych dniach papież przybył również do Sanktuarium Narodowego na Kahlenbergu, by uczcić 300 letnią rocznicę Odsieczy Wiedeńskiej, bitwy, która odmieniła losy ówczesnej chrześcijańskiej Europy. Intencją tegorocznej pielgrzymki było ogłoszenia Św. Papieża Jana Pawła II Patronem Europy. Z apelem takim wystąpił Kardynał Stanisław Dziwisz podczas Kongresu Europa Christi 20 Października 2017 w Częstochowie. Akcję wspierającą ten apel podjęła grupa ludzi i organizacji skupiona wokół JP2.at. Zapraszamy wszystkich chętnych do współpracy, rozpowszechniania tej informacji, modlitwy i mszy św. w tej intencji. Zachęcamy również do wzięcia udziału w petycji do Ojca Św. Franciszka o ogłoszenie św. Jana Pawła II Patronem Europy: Link. Poprzez program pielgrzymki adresowany dla uczestników pochodzących z różnych krajów, chcieliśmy zwrócić uwagę na fakt głębokich więzi ze świętym papieżem w różnych narodach. Oprócz wielu Polaków można było tu spotkać Austriaków, Słowaków, jak również osoby pochodzące z Azji i Afryki. Na naszej pielgrzymiej drodze towarzyszyła nam modlitwa oraz nagrania wielu myśli wielkiego papieża. Wspólnie z nam pielgrzymował ks. DDr. Reginald Nnamdi, pochodzący z Nigerii Doktor Teologii i Filozofii. Wspominał, gdy podczas pielgrzymek w Nigerii, Jan Paweł II witany był okrzykami „NASZ PAPIEŻ, NASZ PAPIEŻ, NASZ PAPIEŻ!!!” W kościele na Kahlenbergu mogliśmy się wsłuchać w słowa papieża skierowane do Austriaków wypowiedziane podczas mszy św. na Heldenplatz w roku 1998. Mogliśmy również ponowne przeżyć reakcję młodzieży austriackiej, manifestującej wielką radość z możliwości spotkania i wspólnego świętowania wyniesienia na ołtarze trzech austriackich błogosławionych. Wspomnieniami o papieżu podzielił się z nami Rektor Kościoła Polskiego na Renwegu, ks. Zygmunt Waz. Przedstawił on również radosną informację o powstaniu „Wspólnoty Św. Jana Pawła II”, która zawiązała się krótko wcześniej. Cieszymy się z tego, że naszą radość mogliśmy dzielić w szerszych kręgach, które żyją ciągle w gorącej relacji ze świętym papieżem oraz pozostają wierni drodze, wyznaczonej podczas jego pontyfikatu. Pragniemy jeszcze raz podziękować wszystkim uczestnikom pielgrzymki oraz w szczególny sposób tym wszystkim, którzy aktywnie przyczynili się do zapewnienia ciekawego programu i zadbali o niezbędne zaplecze techniczne. W szczególności Stanisławowi Salamonowi za nieopisany nakład pracy i włożone serce. Dziękujemy o. Romanowi, Rektorowi Sanktuarium Narodowego na Kahlenbergu, który jako gospodarz przywitał pielgrzymkę kropiąc wszystkich obficie święconą wodą 😉 Dziękujemy bardzo ks. Prałatowi Dr. Januszowi Urbańczykowi, Noncjuszowi Papieskiemu, oraz księżom Konstantin Siegelfeld, Reginald Nnamdi, diakonowi Hannes Kräftner za wspólną mszę św. Dziękujemy również za uczestnictwo przedstawicielom „Verein Rettet das Papstkreuz”, których relacje papieskie są powszechnie znane. Dziękujemy również przedstawicielom Sankt Stanislaus Orden, którzy na swojej pielgrzymiej drodze przez całą Austrię, przeszli wspólnie z nami drogę na Kahlenberg. Dziękujemy również wszystkim innym anonimowym uczestnikom pielgrzymki oraz mszy św. Dziękujemy za modlitwę, bez której ta pielgrzymka nie mogłaby się odbyć. Cieszymy się już z zaproszenia zorganizowania kolejnej Pielgrzymki Papieskiej w roku 2019! Zapraszamy do galerii zdjęć z pielgrzymki oraz archiwalnego nagrania z Heldenplatz 1998. [flagallery gid=1] Papież Jan Paweł II, Heldenplatz, lipiec 1998: “Siostry i bracia w Chrystusie! Z radością spotykamy się dzisiaj tutaj, we Wiedniu, na placu, który przypomina nam o radosnych ale i o smutnych, ciężkich chwilach dla Austrii i Europy. Wspominam „Europa Vesper”, który w tym tak znaczącym miejscu z wami świętowałem. Spotykamy się tu dzisiaj, by tak jak w każdą niedzielę wysłuchać Słowa Bożego i świętować pamięć o Chrystusie. Zaprośmy zmartwychwstałego Chrystusa pomiędzy nas. … Kochani bracia i siostry… Dzisiaj została podarowana mi wielka radość z wpisania trzech Chrześcijan z waszej ojczyzny do Księgi Świętych. Troje nowych błogosławionych. Niech bł. Jakub Kern, który jako pełen życia student, niech również doda odwagi wielu innym młodym ludziom, wybrać powołanie by podążyć za głosem Chrystusa. Jego słowa z tamtych czasów mówią do nas: dzisiaj potrzebujemy więcej niż do tej pory świętych kapłanów. Każda modlitwa, każda ofiara, jeżeli zostanie połączona właściwą intencją, stanie się Świętym Nasieniem Bożym, które wcześniej lub później przyniesie owoc. … przede wszystkim młodzieży, której prawo do pracy jest ograniczane. Kto troszczy się o to, by dzisiejsza młodzież mogła się samodzielnie utrzymać, ten przyczyni się do tego, że jutrzejsi dorośli będą mogli swoim dzieciom przekazać sens swojego życia. Wiem, że nie ma na to żadnych łatwych rozwiązań. Dlatego powtórzę słowa bł. o. Schwarza: MUSIMY WIĘCEJ SIĘ MODLIĆ! Nam chrześcijanom można wiele zabrać, ale krzyża jako znaku zbawienia nie pozwólmy sobie zabrać! Nie dopuśćmy do tego, by ktoś usunął krzyże z naszej przestrzeni publicznej. Wsłuchajmy się w głos sumienia, które nam podpowie: musimy być bardziej posłuszni Bogu niż ludziom! Ci trzej błogosławieni, którzy przed chwilą wpisani zostali do Księgi Świętych, mogą być dla was pomocą w życiu. Nie byli on kopiami innych, lecz każdy z nich był oryginałem, jednorazowym, nie do pomylenia. Zaczynali tak jak i wy, jako młodzi ludzie pełni ideałów, szukali sensu, dla którego opłacałoby się żyć. Co sprawia, że te trzy postacie są tak pociągające? Ich historie życia pokazują nam, jak dojrzewały ich osobowości. Również wasze życie nie jest jeszcze dojrzałym owocem. Dlatego jest ważne byście wasze życie pielęgnowali, by mogło zakwitnąć i wydać owoc. Napójcie je sokiem Ewangelii, trzymajcie się Chrystusa, Syna, Wybawiciela, weźmijcie krzyż ze sobą, do swojego życia, krzyż jako prawdziwe drzewo życia. Kochane siostry i bracia, „a wy, za kogo mnie uważacie”? Będziemy za chwilkę modlić się wyznaniem wiary, wyznaniem wspólnoty apostołów i przesłania Kościoła, wyznania świętych wersów. Powinniśmy również i my w nasz osobisty sposób wyznać wiarę w jedynego Boga. Siła przekonywania przesłania jest zależna od wiarygodności jego mówcy. Dlatego nową ewangelizację powinniśmy zacząć od nas samych, OD NAS SAMYCH, od naszego stylu życia. Dzisiejszy Kościół nie potrzebuje „półetatowych katolików”, lecz chrześcijan „pełnej krwi”. Ci troje nowo błogosławieni byli tacy. Możemy się na nich wzorować! … Ojcze Św. dziękujemy ci, za to że przybyłeś do nas do Wiednia. Z całego serca dziękujemy Tobie za to, szczególnie młodzież. W
Św. Jan Paweł II, papież wielu narodów Read More »